O języku polskim i Polsce – rozmowy z Lucą Lampariello

Artur pisze:

Witam, Panie Konradzie.

Zainspirowałem się Pańskim występem w programie “The Brain” jaki oglądałem w zeszłym tygodniu zupełnie przypadkiem (za co ogromne chapeau bas Pańskich umiejętności) i nagle jakby mnie olśniło, że skoro są ludzie, którzy potrafią mówić w tylu językach, dlaczego ja sam tego nie robię ?

Postanowiłem, więc najpierw zasięgnąć wiedzy od praktyków, a więc przeczytałem pańską książkę “Sekrety Poliglotów” oraz wywiad jaki przeprowadził Pan z Lucą Lampariello “Jak uczyć się języków”.

Zdobyłem już solidną podstawę jak uczyć się języków, tworząc solidne notatki z obu książek, ale mam jeszcze kilka małych pytań dla upewnienia się:
– Czy na początku nauki nowego języka, którego w ogóle nie znam, np. Hiszpańskiego pracować od razu z dialogami i uczyć się ich na pamięć (nie pokrywa mi się to z zasadą 80/20, ponieważ nie znam praktycznie 100% wyrazów), czy zacząć od pojedynczych wyrazów?

– Jak dokonywać tłumaczeń dialogów w obie strony o jakich wspomina Luca ? Czy mam je próbować jedynie przepisywać, by wizualnie zaznajomić się z nimi czy mam to robić dopiero, gdy podniosę swój poziom znajomości i starać się robić to samodzielnie ?

– Co sądzi Pan o kursach językowych w aplikacji SuperMEMO, jaką Pan polecał w książce. Wg mnie ciężko się osłuchać tam z językiem bo brakuje dialogów, np. w kursie Hiszpańskiego A1 (co prawda nauczyłem się wielu nowych słówek, co jest dobrą podstawą, ale w dalszym ciągu nie mam tam dialogów, tylko wkuwam słówka – choć wiem, że od czegoś trzeba zacząć). Sama aplikacja, jeśli chodzi o powtórki jest genialna, ale czy nie lepiej było by korzystać z podręczników, np. Assimil i wpisywać pojedyncze zdania do aplikacji zamiast korzystać z ich kursów ?

Wiem, że zadałem sporo pytań, ale bardzo zależy mi na właściwej metodzie nauki, by nie stracić zapału do zostania przyszłym poliglotą.

Pozdrawiam,
Artur 😉